De laatste dag met de camper is aangebroken. We zullen hem vandaag weer moeten inleveren. En dan zullen we meteen ons kilometer eindtotaal weten.

Vanmorgen ging de wekker om kwart over zeven af. Het was tijd om op te staan. Helaas was het nog geen tijd om weg te gaan. Het was tijd om de koffers weer in te pakken en de camper leeg achter te laten.

Omdat er de laatste weken veel in en uit de koffers was gehaald. En de koffers ook nog wel eens door elkaar waren geschud, zijn we maar begonnen met de koffers leeg te halen en alle was (schoon en vies) opnieuw te vouwen en over de koffers te verdelen. Zo rond negen uur waren alle koffers ingepakt en konden we vertrekken. Alleen de kleding voor morgen hebben we even apart gehouden.

Naar Vancouver

Vanuit onze camping ten zuiden van Whistler hoefden we maar honderd kilometer naar Vancouver te rijden. De rit begin in licht bergachtig terrein, waarbij we eerst Daisy Lake aan onze linkerhand hadden. Daarna kregen we de Cheakamus-rivier naast ons. Een mooie rivier met daarin her-en-der wat stroomversnellingen. Het leek ons leuk om daar te pauzeren. Dus bij de eerst volgende pauzeplek stopten we om te ontbijten. Helaas was op dat moment net de rivier buiten zicht. Ons uitzicht bestond toen alleen nog uit een hoop naaldbomen en wat bergpunten met eeuwige sneeuw.. Dus niet wat we verwacht hadden, maar wel weer mooi.

Wat ook apart is dat de borden langs de weg worden weergegeven in de taal van de First Nations. Opvallend daarin zijn de 7’s en de onderstreepte letters. Voorbeelden zijn:

• Skwxwú7mesh (=Squamish)
• Skwikw (=Whistler)

Nadat we vijfenveertig kilometer hadden afgelegd kwamen we bij de kustlijn. En Canada heeft een bijzondere kustlijn om te zien. Terwijl je zelf over de snelweg langs de kust kronkelt, Zie je het ene na get andere eiland. Allemaal compleet bedekt met bomen. Het zijn net allemaal groene bollen in zee liggen, Ondertussen raakt TomTom de weg kwijt qua snelheid. Bijna de gehele kustweg geeft hij de verkeerde maximumsnelheid door.

Vancouver

Via West-Vancouver kwamen we de stad binnen. We hebben er voor gekozen om niet in een rechte lijn richting de camperverhuurder te rijden, maar hadden een tussenpunt opgegeven langs de kust in Vancouver. Daardoor werden we al bij de eerste afslag binnen Vancouver van de snelweg gestuurd en mochten we ons de stad in begeven met de camper. Daarna gingen we over Lions Gate-bridge van 473 meter lengte. Aan het begin was er maar een rijstrook beschikbaar voor onze rijrichting. Dus we moesten van vier rijstroken terug naar eentje. Leverde een beetje vertraging op. Maar zodra we op de brug waren reed het weer goed door. Blijkbaar werd er opgemerkt dat onze richting druk was, want terwijl wij op de brug waren wisselde de middelste rijstrook van richting en hadden we plotseling twee rijstroken in onze richting. Na de brug reden we dwars door een park. Na het park reden we over een soort boulevard met smallee zandstrandjes naast ons. Sommige hadden zelfs strandwachten. Hierna gingen we via de klassieke Burrard Bridge door naar het volgende stadsdeel.

Na de brug volgde een woonwijk met alleenstaande bungalows. Zo te zien was het geen heel erg dure woonwijk. Dat stuk duurde maar een paar honderd meter, want toen reden we de universiteitswijk in. Deze ligt ook langs de kust, maar de kust kan je niet zien omdat dat wordt afgeschermd door een dun reepje park. Deze weg wilde we volgen tot in Richmond, waar de camper moest worden ingeleverd. Maar ook vandaag kwamen we wegwerkzaamheden tegen. Hierdoor werden we van de SW Marine Drive afgeleid en weer een stuk door de stad geleid. De omleiding die we moesten volgen was erg druk, waardoor we niet echt opschoten. Dus toen we een tankstation passeerden, gelijk maar de tank weer gevuld tot ca 60%, want we moesten de camper inleveren met een ongveeer halfvolle tank. Bij het passeren van Elmstreet moest ik nog even denken aan een serie films van vroeger. Nadat we de omleiding verlieten door Vine Street in te draaien, waren we uit de drukte. Bij Maple Grove passeerden we nog even een buitenzwembad zoals ik graag in Zoetermeer zou willen zien. Iets verder draaiden we de snelweg op richting Canadream.

Bij Canadream

Aangekomen bij Canadream, volgden we gewoon de borden Drop-Off. Nadat we de auto stil hadden gezet, kwam na enkele minuten iemand voor de inspectie van de buitenkant. Ergens in de VS hadden we per ongeluk iets geraakt waardoor er een achterlichtje kapot was. Hierdoor duurde het allemaal iets langer en moest er een schade-expert langskomen. Maar ook die arriveerde vrij snel. Voor de rest waren er geen problemen en konden we de zaak binnen afhandelen. Helaas moesten we door de schade nog wat extra borg storten, maar dat horen we over ca twee maanden terug te krijgen.

Over het servies dat is gebroken werd laconiek gedaan, dus dat gebeurt waarschijnlijk heel regelmatig. Al met al een vlotte afwikkeling en zodra de shuttlebus arriveerden werden we richting ons hotel van bijna vier weken geleden gebracht. Wij waren de eerste halte, dus ook daar waren we snel.

Vancouver

Vanuit ons hotel zijn we net als vier weken eerder maar in de lightrail gestapt richting de halte “Waterfront”. Deze halte is een voormalig station van Canada Pacific Railway. Vanaf daar zijn we naar de wijk Gastown gelopen, waar ook de beroemde Steam Clock staat. Na deze te hebben bewonderd hebben we ons rondje afgemaakt en in de wijk wat te eten genomen. Rond zeven uur waren we terug in ons hotel.

Morgen brengt een shuttle ons rond half tien naar het vliegveld.

Vandaag waren onze 150 laatste kilometers.

(ook nu volgen de foto’s weer later)